Еден морепловец и една птица

Ова е сказна за еден морепловец...

не многу млад...

не многу стар...

морепловец кој минал низ една или две бури....

морепловец кој не се плаши од ветриштата...

ниту од разбрануваното море...

и сказна за една птица...

голема...

бела птица...

птица со цврсти крила...

слободна како ветрот...

и душа чиниш - море...

Ова е сказна за еден морепловец кој сонува...

за еден морнар кој посакува...
за еден кормилар кој упорно го бара патот...
Ова е сказна за еден морепловец, морнар и сонувач.

Ова е сказна за една птица со очи длабоки како океанот...

за една птица со поглед кој маѓепсува...

за една птица која не те остава рамнодушен.

И тогаш, за момент, Божицата на морето почна да ги реди коцките од мозаикот. Птицата слета на бродот на морепловецот, а времето за момент запре и морето се смири.

И бурите... и ветриштата... и чудните морски струи... сите тие за момент исчезнаа. Некој чуден мир се вгнезди во душата на морепловецот.

Арно ама сонцето почна да заоѓа и птицата мораше да замине. Ги рашири своите бели крила, му се насмевна на морепловецот и со зајдисонцето одлета таму негде јужно.

А морепловецот... Ех, морепловецот продолжи да го бара патот низ разбрануваното море. Често пати го шибаат северните ветрови, им пркоси на морските струи и се бори со морските ѕверови. И сонува... Сонува мирен залив... И неа... Птицата...