Цензура на Скопскиот филмски фестивал?

Кој вели дека цензурата во Македонија е мината работа? Кој тоа се обидува да воведе тивка цензура на уметничкото изразување, а сето тоа поради некои виши политички интереси?

Во рамките на Скопскиот филмски фестивал, во петокот, во 22:00 часот во киното Милениум, требаше да се прикаже кинескиот филм насловен како „Летна палата“. Според настаните кои континуирано го следат во сите земји каде се прикажува, филмот Летна палата на режисерот Лу Ји требаше да биде најконтроверзниот избор на Скопскиот филмски фестивал, до сега.

Иако во основа се работи за љубовна приказна, спорно за идеолошката комисија при Политбирото на КПК е тоа што во „Летна палата“ се прикажани автентични материјали од студентските протести одржани на 4 јули 1989 г. на плоштадот Тјенамен, кога тенковите газеа се живо и диво.

Контраверзите со „Летна палата“ започнуваат на Канскиот филмски фестивал каде по притисоците на кинеската дипломатија, филмот е повлечен. Претходно кинеските власти носат забрана Лу Ји да не може да снима во Кина наредните 5 години. Освен тоа, секаде каде што е најавен филмот, кинеската дипломатија вложува силни напори истиот да биде повлечен од јавно прикажување во кино салите. Па така, иако официјално најавен на белградскиот „Нов фестивал на авторски филм", по протестната нота на амбасадата на НР Кина во Белград, Министерството за надворешни работи на Србија им сугерираше на организаторите да не го прикажат филмот. Српската јавност „збесна“. И француската. И европската. И сета светска јавност. Освен онаа во Северна Кореја.

Нешто слично се случи во петокот во Скопје. Филмот беше цензуриран. Без никакво образложение, „Летна палата“ беше симнат од репертоарот на Скопскиот филмски фестивал. Ама македонската јавност со прст не мрдна. На касата на киното Милениум, можеше да се добие неофицијално образложение дека се работи за технички проблеми. „Технички проблеми, жими газов“ – што би рекле Еднооки.

Хипокризија и кукавичлук. Ете тоа е вистинскиот одговор на флоскулата: технички проблеми. Зарем организаторите на фестивалот и Министерството за култура на Македонија сметаат дека сме толкави идиоти да веруваме во едно вака плитко образложение – и тоа неофицијално.

Доблеста секогаш била приливегија на големите. А нашиве „големци“ од секогаш биле мали. Да имаа, барем, доблест да ги кажат работите со нивното вистинско име и презиме. Многу подоблесно ќе беше да признаеја дека кинеската амбасада во Скопје им направила дополнителни притисоци и поради виши политички интереси Министерството за култура при Владата на РМ сугерира откажување на прикажувањето на филмот. Па потоа нека го чуеја мислењето на јавноста. Мислењето на јавноста ќе им беше најсилното оружје против сите притисоци на Политбирото во Пекинг.

Се сретнувам со еден пријател во Рамстор. И он има блог и се читаме. Ми тежи на душа и му се жалам како е можно некој да спроведува тивка цензура, а никој од нашиве големи медиуми да не реагираат на ова. Ми вели ќе го нашол филмот на ДВД. И Секи ме смирува убедувајќи ме дека ќе го нашол на ДВД. Мино, пак, работи во таа бранша. Ми ветува дека ќе го најде во оригинал. Ќе ми го поклонел. Ама јас не сакам да го гледам на ДВД. Сакам да го гледам во кино. Јавно. Обична љубовна прича меѓу двајца студенти. Чуму цензура.

СТОП ЗА ЦЕНЗУРАТА. Па макар била и поради виши политички интереси.

линкови:
Srđan Mitrović, Skandal u ime viših državnih interesa
Cannes Film Festival, Summer Palace
Jutajnji List, Filmovi koji su nam drugovi branili da gledamo